Interseksualizm to inaczej hermafrodytyzm lub obojnactwo – pojęcie to odnosi się do osób, które posiadają cechy obu płci. Jest to przypadłość wrodzona, wynikająca z występowania wad genetycznych lub zaburzeń na tle hormonalnym.
Hermafrodyta – co to znaczy?
Interseksualizm, hermafrodytyzm, obojnactwo – są to pojęcia, które oznaczają dokładnie to samo, lecz używane są zamiennie. Odnoszą się do osób, które posiadają cechy obu płci – zarówno męskiej, jak i żeńskiej. W kontekście cech płciowych wyróżnia się 3 rodzaje: pierwszorzędne (jajniki, jądra), drugorzędne (zewnętrzne organy płciowe), trzeciorzędne (powiększone piersi, muskulatura). U hermafrodytów mogą występować różnego rodzaju cechy mieszane, a więc kobieta może urodzić się z jednym jajnikiem i jednym jądrem. Interseksualizm rozwija się już w życiu płodowym, a za przyjmowanie obu cech płciowych najczęściej odpowiedzialne są wady genetyczne. Niemniej jednak u hermafrodytów obserwuje się również zaburzenia hormonalne. Tego rodzaju przypadłość nie występuje często, jednak stanowi problem natury zarówno fizycznej, jak i psychicznej.
Jak leczyć hermafrodytyzm?
Wiadomo już, kto to jest hermafrodyta, jednak trzeba mieć również świadomość, że zaburzenie to może mieć duży wpływ na zdrowie fizyczne człowieka. Jeśli zagraża ono życiu, konieczne jest przeprowadzenie operacji chirurgicznej nawet w pierwszych dobach życia. Hermafrodytyzm u ludzi leczy się właśnie poprzez operację, której celem jest niejako usunięcie cech jeden płci. Dziecko podąża zatem w kierunku wyłącznie męskiej lub żeńskiej, natomiast wybór pozostawia się rodzicom. Jeśli interseksualizm nie zagraża życiu malucha, rodzice nie muszą wybierać za niego – dziecko może podjąć decyzję, wkraczając w okres dojrzewania lub nawet wcześniej. Samodzielnie decyduje, czy pozostanie przy płci męskiej, czy żeńskiej.
Interseksualizm a życie społeczne
Pojęcia takie jak obojniak, hermafrodyta czy interseksualista nie są dobrze odbierane przez społeczeństwo. Nie dziwi zatem fakt, iż wielu rodziców podejmuje decyzję o podążaniu za konkretną płcią od razu po urodzeniu dotkniętego tym problemem dziecka. Taka decyzja nie zawsze okazuje się trafna – warto mieć świadomość, że seksuolodzy wyróżniają aż 8 rodzajów płci, dlatego nie można kojarzyć jej wyłącznie z cielesnością. Wygląd fizyczny ma niemały wpływ na psychikę, dlatego coraz częściej pojawiają się głosy, aby pozwolić hermafrodytom decydować samym o sobie. Takie rozwiązanie wydaje się korzystne, jeśli interseksualizm nie zagraża ich zdrowiu czy życiu. Z drugiej strony, trzeba zapewnić dziecku odpowiednie warunki do rozwoju, dbając o jego samoświadomość. Bardzo istotne jest podejście otoczenia – interseksualista nie może być wyśmiewany ani poniżany, co niestety, wciąż często ma miejsce. Hermafrodytyzm nie powinien być też mylony z transpłciowością, która odnosi się raczej do postrzegania płci, a nie do cech fizycznych danej osoby. Transpłciowość dodatkowo nie jest cechą wrodzoną, dziecko nie przychodzi z nią na świat, natomiast pojawia się ona dopiero z czasem.
Interseksualizm – czy można mu zapobiec?
Ze względu na to, że interseksualizm jest spowodowany mutacjami w obrębie genów lub zaburzeniami hormonalnymi, nie można mu w żaden sposób zapobiec. Bardzo często niepokój lekarza budzi badanie USG płodu, którego płci nie można jednoznacznie określić. Takie dzieci powinny przyjść na świat w specjalnie do tego przygotowanych ośrodkach o odpowiednim stopniu referencyjności. Może bowiem okazać się, że hermafrodytyzm zagraża nie tylko ich zdrowiu, ale i życiu. Bardzo istotne jest budowanie świadomości społecznej, dotyczącej tej przypadłości. Mając na uwadze postęp medycyny, można powiedzieć, że leczenie hermafrodytyzmu nie stanowi dziś większego problemu, choć oczywiście rodzice muszą zdecydować, czy sami wybiorą płeć dziecka, czy też pozostawią wybór jemu samemu. Lekarze natomiast radzą, aby wybrać płeć, której cechy przeważają u dziecka – uważa się, iż jest to najlepsze rozwiązanie, o ile oczywiście zachodzą ku niemu przesłanki.